Laatste weekend van september!

Foto's van de Hackesche Höfe die ik zaterdag bezocht met Nina:



Zaterdagavond ben ik met Sophie naar een dansvoorstelling gaan kijken in de opera. Het was modern ballet en echt heel knap. We wilden graag kaarten voor 18 euro (ter plekke bestellen want alles is hier zowat last minute) en hoorden die voor ons in de rij zeggen dat ze studenten waren. Dat gingen we dus ook proberen :) en we kregen maar liefst 5 euro korting! Dus moesten we maar 13 euro betalen voor zitplaatsen van de categorie 18 euro. TOP.

 

Na de voorstelling (die om 18 uur al was) zijn Sophie en ik nog iets gaan eten samen, super gezellig. Hier foto's van de Gendarmenmarkt by night!

 

Vandaag een sportieve hoogdag voor heel velen in Berlijn. Hier vond namelijk de marathon van Berlijn plaats. Dyane en ik zijn eerst zelf gaan lopen en daarna hebben we voor de echte hardlopers gesupporterd. Ik heb me wel meermaals afgevraagd hoe zot je moet zijn om daar aan mee te doen. Ik denk dat ik nog nooit zoveel zotten tezamen zag maar de zon maakte de sfeer super. Vooral de Denen  genieten een sterke achterban, die werden echt overal vooruit geschreeuwd! Als je hier de marathon is mee wil doen, schaf je dan zo'n Deens t-shirtje aan, dan is die 42 kilometer zo om.

 Vertaling bordje: 'Jullie zijn allemaal winnaars!' Schooooon

Eerste maand zit er al op!

Exact 4 weken geleden vertrok ik naar Berlijn. In die tijd is er al ontzettend veel gebeurd! Ik heb al veel gezien en gedaan, meer Duits gesproken dan ooit, veel nieuwe mensen leren kennen én het heeft nog maar 1 voormiddag geregend. Voorlopig kan ik enkel zeggen:

Ook deze week was er weer goed gevuld! Woensdag heb ik gekookt met Nina en Aliesje bij mij op kot! Donderdag was er een Nachspeise-namiddag met 5 van mijn klasje! Leeeuk en lekker!

 

Naar goede gewoonte had weer iedereen iets gemaakt! Jennie wortelcake (de bovenste schotel, ze had al wat thuis gelaten voor haar huisgenoot), Dyane chocoladepudding, Sophie Appelcrumble, Sybren fruitsla en ik brownies. Ja, ik weet het, uit een pakje.  

 

En ook deze week werd ik weer verwend door heel wat post, dank jullie wel Leen, mama & papa, Eva, Flo, Liza, Tante Wieza, Jill & Lisa & Jeroen & Joris! Ik ben altijd super blij als ik post heb! You make my day!

 



Vanavond iets drinken en een feestje bouwen me dunkt! Ik ben tenslotte al een maand bewoner van Berlijn, reden tot een feestje! :)

Morgen ga ik met Nina naar de Hakesche Hofe en 's avonds met Sophie waarschijnlijk een dansvoorstelling of film kijken! Zondag is er hier de marathon van Berlijn, een waar Volksfest (dixit Claus)! Ik ga eerst lopen met Dyane en daarna gaan we samen, ook nog met Katri, naar de marathon kijken! Jennie is voor een weekendje naar Zweden dus die zie ik pas weer dinsdag.

Volgende week hebben we maar 2 dagen les want dinsdag en donderdag zijn orientierungsdagen en woensdag is het hier een feestdag (der Deutschen Einheit) en vrijaf dus deze week gaat wat anders zijn. Al het vertrouwde van de voorbije maand, gaat over 2 weken plaats maken voor de echte akademische start en ergens is dat wel weer nieuw en spannend maar we gaan er gewoon voor!

Hihi, ik kan het niet laten om jullie een spreukje mee te geven! 'Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging, zal je hem nooit meer zien opgaan'

Ich liebe euch!

De wereld van de glimlach

Het is goedkoop maar waardevol. Ontwapenend en universeel. Het is essentieel maar helaas soms afwezig. De glimlach.

Gisteren kreeg ik na het lopen met Jennie een sms van haar. Er stond in dat ze altijd een glimlach op haar gezicht had, als ze van een afspraak met mij kwam. Daarna kwam er een mail van Nina met als boodschap dat ze vrolijk wordt van mij. Mijn avond kon niet meer stuk.

 

Ik ben ervan overtuigd dat je met enthousiasme en een positieve kijk veel kan veranderen. Voor de anderen, maar vooral ook voor jezelf! Daarom wil ik zo graag van de daken schreeuwen dat wij dankbaar mogen (en moeten?) zijn voor alle kansen die we krijgen in het leven, de vrienden die we hebben, de lieve familie die ons in hun hart dragen.

Maak er een mooie donderdag van, vol glimlachjes. En als de ander de glimlach even kwijt is, deel de jouwe dan. En onthou: ‘Wie veel lacht, krijgt later rimpels op de juiste plaats’

 

 

Joepie, ik kan weer bloggen!

Joepie, de site is gemaakt! Ik wou al eerder een berichtje posten maar er was iets mis met de site dus kon ik geen bericht meer schrijven. Ondertussen kan ik weer tot publicatie overgaan en naar hartenlust bloggen.

Eerst en vooral wil ik toch wel eens zeggen dat  jullie zeker niet moeten denken dat erasmus enkel vakantie is. Wij worden namelijk echt wel intellectueel uitgedaagd. Ik geef jullie hiervan graag een voorbeeld mee: het studentenrestaurant à la Freie Universität Berlin.

 

Dit gezegd zijnde, kan ik jullie vertellen hoe mijn week was. Woensdag zijn Dyane, Jennie, Sybren en Sofie bij mij komen koken. We hebben rijst met groentjes en zelfgemaakte saus van curry en kokos gemaakt. Was heel leuk en lekker. We hebben besloten er een wekelijkse traditie (met elke week een ander thema) van te maken en deze week beginnen we al lekker evenwichtig: een Nachspeise-avond.

 

 

 Donderdag was het niet enkel de verjaardag van mijn liefste zusje maar ook de dag van de uitstap naar de Reichstag. Heel impossant en vooral interessant.

Ik en Josefin (Zweden) van mijn klas

 

Katri (Finland), Dyane (Nederland) en ik 

Berlijn van bovenop de Reichstag

 

Op vrijdag had Claus voor ons een grammaticatest gepland. Deze was niet zo moeilijk. We moesten nur 6 zinnetjes omzetten in de passief. Daarna werd het weekend ingezet en niets te vroeg want het was een uitputtende week. Op vrijdag heb ik het ook wel gehad met al Claus zijn gezucht, zijn vele ‘Gottchen’, ‘Mann’, ‘Leute’, ‘Mensch doch’, ‘Scheisse’’,.. en dan ben ik immer blij dat ik daar pas op maandag weer gehoor aan moet geven. J

‘s Avonds gingen Sybren, Sofie, Dyane, Jennie en ik naar een club gaan en hadden we eerst bij Jennie thuis afgesproken. De avond werd gevuld met de ‘Heute show’ kijken IN het Duits (Claus zou zo trots zijn op ons), time’s up (best moeilijk in Duits), veel lachen en praten en uiteindelijk was het al bijna half 3 ’s nachts en zijn we uitgeput naar huis gegaan. Nächste Woche dan maar de echte club maar het was echt een fijne avond!

Dan was er lazy Samstag. Ik heb niet zo veel uitgespookt, buiten mijn kamer eens gestofzuigd, een wasmachientje ingestoken, ... dat moet tenslotte ook gebeuren. Jennie en Dyane zijn wel nog mee komen koken tegen half 8 en Sybren en Sofie zijn daarna nog naar me afgezakt om met z’n allen film te kijken.

Het is hier natuurlijk ook niet altijd rozengeur en maneschijn maar dat is het nergens. Ik heb ook wel eens dagen dat ik minder lach of moe ben omdat mijn bovenbuur nog maar is besloten heeft zijn hele inboedel in het holst van de nacht te herorganiseren of dat ik verlang naar eten dat al klaargemaakt is of naar een knuffel van iemand vertrouwd. Maar voorlopig ben ik gelukkig gespaard gebleven van echte heimwee en ik was vrijdag echt verbaasd dat ik hier al 3 weken ben! En ergens ook wel trots, dat mag soms vind ik.

Ik heb deze week ook ontdekt dat mijn buurman in de kamer naast mij (Hasan) eigenlijk best tof is. Daarvoor kwamen we vaak niet verder dan ‘Hallo’ en ‘Tschüss’ maar deze week hebben we echte conversaties gevoerd, wat ik top vind omdat ik dan altijd Duits kan spreken en beter word en omdat het leuk is een toffe huisgenoot te hebben. En voor de koppelaars en romantische zielen onder jullie: het is absoluut geen potentieel, laten we daarover duidelijk zijn.

Dat elke taal zijn eigen spreekwoorden en gezegden heeft, heb ik deze week ook zelf nog is mogen onder vinden met de hierboven beschreven buur. Ik had hem gemaild om hem nog is te bedanken voor zijn hulp bij de Duitse tekst, waarop hij me terugstuurt dat het allemaal graag gedaan is en dat ik bedankt ben voor de bloemen. Ik voelde me direct schuldig toen ik dat las want ik had absoluut geen bloemen afgegeven en vroeg me dan eigenlijk ineens ook wel af van wie die bloemen dan wel waren. Eerlijk als ik ben, schreef ik hem lief en verontschuldigend terug dat die bloemen eigenlijk niet van mij kwamen.. Blijkt dat de Duitsers gewoon ‘bedankt voor de bloemen’ zeggen in plaats van ‘bedankt voor het compliment’. Ja zeg, dat was nog eens een figuur slaan! Gelukkig kon hij er mee lachen, en ik ook. Ik was al lang blij dat ik niet had gezegd dat hij ze veel water moest geven.

Ik had zaterdag al wat aan dit blogbericht gewerkt en ondertussen is er al een deuk gekomen in de tofheidsfactor van mijn buur. Het was horrorzondag gisteren. Zaterdagavond had het nog wel lang geduurd eer dat iedereen naar huis was en ik lag tegen half 4 denk ik in bed. Zondag had ik dan afgesproken met Jennie om te gaan lopen om 13 uur (kwestie van de lazy Samstag te compenseren en het weekend in evenwicht te houden). Ik besloot geen wekker te zetten, aangezien ik al in geen 100 jaar nog tot 13 uur heb geslapen. Maar natuurlijk werd ik ineens wakker van de bel (door mijn oordoppen heen) en keek ik op de klok, het was dus al 13 uur! Ik kwam Hasan nog tegen in de gang en die zei me nog dat ik geen sleutel moest meenemen (dat is tenslotte onhandig bij het lopen) en weg waren we. Een uur later kwamen we terug en wat je vreest, gebeurde. Onze vriendelijke, behulpzame vriend van hiernaast deed niet open. Een uur en half heb ik hier zitten wachten (Jennie was naar huis gegaan) en heb zeker 30 keer gebeld maar meneertje deed niet open. Ik ben dan maar hier in de gang wat hulp gaan vragen maar behulpzaam zijn ze hier niet (‘ze hadden geen internet’ yeah right!) dus uiteindelijk hier beneden naar een café om hulp gevraagd. Ik had al rode ogen van hier een uur geweend te hebben en verkleumd van de koude na mijn loopje en moest het dan nog is duidelijk, vriendelijk en in een andere taal gaan uitleggen. De man had duidelijk medelijden met mij en bood me een koffietje of theetje aan maar ik bedankte hem en zei dat ik het nog maar is ging proberen aan de deur. Gelukkig was onze eekhoorn uit zijn winterslaap ontwaakt en deed hij de deur open! Hij had deze week echt niet gelogen toen hij vertelde dat er een bom naast zijn bed kon ontploffen en zelfs daar door zou slapen. Ik ben snel in de warme douche gegaan en ondertussen ben ik weer wat op temperatuur maar amused was ik not at all. Het ergste vond ik de onzekerheid dat ik niet wist wanneer ik nu binnen zou geraken. Maar ik vind dat je ofwel niet voorstelt om de deur open te doen en je sleutel thuis te laten maar als je dat wel doet, zorg dan tenminste dat je die deur opent he! Grrrrrrr!

Ondertussen ben ik weer helemaal goed gezind. Het was echt een fijn loopje en ik kom echt goed overeen met Jennie. Nina belde me dan op om te vragen of ik zin had om vandaag samen naar een tentoonstelling te gaan en ik was blij dat ze hiervoor aan mij dacht. Daarnaast skypte ik nog even met de liefste meter van de wereld en dat maakte me o zo blij! Het laatste goede nieuwsje kwam van Eline die me stuurde dat haar ticket richting Berlijn geboekt is, jihaaaaaa! En zo is het altijd belangrijk de goede, positieve dingen te onthouden, dus ook van deze horrorzondag :).

Vandaag zijn we (Nina, Aliesje, Chloé en ik) dan naar de fototentoonstelling van Diane Arbus geweest. Dat was leuk om eens te doen. En die Duitsers hebben steeds minder geheimen voor mij. Ik was daar naar een foto aan het kijken en plots begon zo'n oud koppeltje naast mij een gesprekje en ik kon dat gewoon helemaal volgen. Dat was toch wel een glimlachmoment van de dag! Zonder af te luisteren natuurlijk :).

Sorry dat het weer zo een epistel is geworden. Ik zal volgende keer proberen meer stukjes te schrijven maar omdat de blog niet werkte, moest ik het dus opsparen. Ik wens jullie allemaal een hele fijne week toe. En geef toch nog graag een mooie spreuk mee: ‘Je kan de wind niet veranderen, maar de stand van de zeilen bepaal je zelf.’ (A. Karssen)

 

Leve Berlijn, leve sushi

Nog snel even wat foto's van het leven hier!

 Zondag op de Flohmarkt: Aliesje en de curryworst (hier in Duitsland letterlijk met currypoeder erop)

 Aliesje haar Mitbewohner: Felix

 De karaoke van bovenaf

 Zalig weer en veel volk in het Mauerpark

 Dyane, mijn fietsmaatje! Elke dag paraat!

 Nina

 In Hanoi Today, recht over mijn deur! HEERLIJK

De tweede week in de stad van de muur

Deze week had weeral veel te bieden! Maandag na de Duitse les (altijd in de voormiddag van half 10 tot kwart na 1) was er een excursie gepland over de Berliner Mauer en daar ben ik naartoe geweest met enkele van mijn klas en nog vele andere erasmussers. Was heel interessant, alleen wist Clausje (mijn leraar en toevallig begeleider van deze activiteit) niet van ophouden. Hij is altijd zo’n choashoofd en blijft maar doorgaan. Hieronder heb ik trouwens, speciaal voor jullie, een foto van Claus gezet. Die hadden jullie echt nog tegoed! Toen ik thuiskwam na de excursie, was het enkel nog koken, huiswerk maken en slapen.

Geen doorgang in 1989, wel in 2009

DIT IS HEM! Dit wilde ik jullie niet onthouden!

Dinsdag ben ik na de les mijn Krankenversicherung in orde gaan brengen en naar Bürgerambt geweest. Ik ben dus officieel aangemeld in Berlijn nu! Nadat ik geholpen was aan mijn loketje, moest ik zo een papier van tevredenheid over de bediening invullen, terwijl die vrouw op mijn vingers keek wat ik invulde. Dat vond ik best grappig en ook wel heel erg representatief moet ik zeggen J.

Woensdag ben ik na de les gaan lopen met 3 klasgenootjes. Daarna had ik afgesproken met de Nederlandse meisjes om samen te koken. Dat was echt een fijn! Het is ook leuk om soms is helemaal in het Nederlands te kunnen zeggen wat je nu juist bedoelt. En het klikt echt wel met hen dus dat is echt super. Daarna, om half 9, was er nog een dansinitiatie (swingdansen). Daar waren ook wat Leute van mijn klas naartoe gekomen en hebben we heel wat afgelachen. Mijn kaken deden er zelfs pijn van op het einde!

Zelfkennis is het begin van alle wijsheid?

Aliesje en Nina in de winkel

Hard gewerkt aan de aubergines!

Foto's uit zo een kotje aan de U-bahn! Hilarisch kan ik je zeggen!

Donderdag ben ik met Jennie en Dyane na de les op zoek gegaan naar een plekje om ‘Falafel’ te eten want blijkbaar is dit echt een gat in mijn cultuur dat ik dat nog nooit gegeten heb (en het überhaupt niet kende). Maar Murphy was van de partij: als je falafel zoekt, vind je dat niet J.

Vrijdag hebben we ’s middags de voormalige Stasi-Gefängnis bezocht. Heel gruwelijke verhalen te horen gekregen, dat dat alles is kunnen gebeuren, begrijp je echt niet. Het was wel heel indrukwekkend om het allemaal is te zien maar wirklich walgelijk en eng. Gelukkig had ik erna nog iets leuks gepland. Ik heb namelijk zweedse kaneelkoekjes gebakken met Jennie!

De gevangenis van buiten

Wederom hard aan het werken! Zweedse koekjes ditmaal !

                                                   

Het resultaat !

Vandaag ben ik eerst gaan lopen met Dyane in het park van Schöneberg hier in de buurt en daarna hadden we een picknick met enkelen van onze klas georganiseerd. Het opzet was dat iedereen iets meebracht van zijn land (daarvoor had ik gisteren dus die zweedse koekjes gebakken) en dat was echt fijn en lekker. Sybren en Sofie (een tof koppeltje uit België) hadden zelf brood gebakken, Dyane (Nederland) had koekjes en studentenhaver bij,... Ikzelf had chocolade meegebracht (witte,zwarte,melk en melk met nootjes = keuze genoeg) maar had mijn kookverantwoordelijkheid niet geheel ontlopen aangezien ik Jennie gisteren had geholpen J. Daarna werd het een beetje koud en zijn we naar het appartementje van Sybren en Sofie gegaan om daar de film ‘Gegen die Wand’ te kijken. We hadden in de les daarvan de eerste tien minuten van gezien en wouden hem graag afkijken, vandaar. Een aanrader vind ik.

Een deel uit ons aanbod! Let vooral op het zelfgebakken brood! Het was nog warm, heerlijk!

Bij Sybren en Sofie. Sybren ligt in de hangmat, daarnaast Jennie en Cecilia (haar Mitbewohnerin)

Pekka (Finland) en Denis (Frankrijk) uit mijn klas

Twee laptops die synchroon afspeelde, geniaal!

Morgen brengt nog een tweede bezoek aan de Flohmarkt, een snelle lunch met Aliesje en Nina en daarna huiswerk maken en skypen met de liefste ouders van de hele wereld!

Nog een kleine vooruitblik op volgende week: naar ikea (een goed kussen kopen), koken + film kijken met Nederlandse meisjes op dinsdag, koken met Dyane en Jennie op woensdag, bezoek aan Reichstag op donderdag (kijk ik erg naar uit!), naar een feestje met de klas op vrijdag waarschijnlijk.

Het valt hier echt goed mee! Ik droom zelfs al in het Duits, dat maakt me heel blij J.

Ik wil jullie heel erg graag bedanken voor alle Belgische updates, mailtjes, liefde,... Ik denk ook veel aan jullie! Ik hoop echt dat bij jullie daar ook alles tip top in orde is. En wanneer er toch eens iets tegenzit, denk dan: ‘Everytime you fall, pick something up’ (met dank aan de Vietnamese lift waar we deze spreuk ontdekte). Of denk: ik stuur Astrid een mailtje, dan stuur ik je graag positieve vibes terug! :)

Veel liefs